Waarom schrappen je tekst beter maakt (ook als het even pijn doet)

Soms schrijf je een zin waar je gewoon even trots op bent. Hij klinkt lekker. Beetje poëtisch misschien. Of precies raak. Zo’n zin waarvan je denkt: die blijft sowieso staan.

En dan, een uur later, lees je je tekst terug.

En voel je het al.

Hij moet eruit.

Niet omdat-ie niet mooi is. Maar omdat-ie net iets té mooi is. Omdat hij de vaart eruit haalt. Of de boodschap vertroebelt. Of gewoon niet meer past.

En dat doet een klein beetje pijn.

Kill your darlings? Liever: leg ze zachtjes weg

Als tekstschrijver leer je ermee leven: sommige zinnen zijn prachtig, maar passen niet in het geheel. Dus laat je ze gaan. Niet met geweld, maar met zachtheid.

Je zegt als het ware: Je was mooi, maar je bent hier niet op je plek.

En dan schuif je verder. Op zoek naar de zin die beter past.

Schrappen is geen falen

Veel mensen denken dat iets schrappen betekent dat het niet goed was. Maar dat is het niet. Schrappen is ook liefde. Voor de lezer. Voor de tekst. Voor de helderheid (oké, dit woord gebruiken we maar één keer).

Het is: kiezen wat werkt. En loslaten wat stoort – hoe knap het ook was bedacht.

En soms… komt een darling gewoon later terug

Niet alles hoeft in de prullenbak. Je kunt ook een favoriet zinnetje parkeren in een ander document. Een soort ‘tekstopvang’. Wie weet past het wél ergens anders. In een andere blog. Of op een verjaardagskaart.

Want mooie woorden verdwijnen niet. Ze wachten gewoon op een beter moment.

Hulp nodig bij het kiezen wat blijft en wat weg mag?

Ik help je graag. Met liefde. En een rode pen (maar dan digitaal en zacht).